കോൾഡ് ഹാർബർ - 37

ആ സമയത്ത് ബ്രിറ്റനിയിലെ വോൺകോർട്ട് കൊട്ടാരത്തിന് സമീപത്തെ തടാകത്തിന്റെ മറുകരയിലെ ചെറിയ വനത്തിലൂടെ സാമാന്യം വേഗതയിൽ ജോഗിങ്ങ് നടത്തുകയായിരുന്നു സ്റ്റംബാൻഫ്യൂറർ മാക്സ് പ്രീം. അഞ്ചടി പതിനൊന്ന് ഇഞ്ച് ഉയരമുള്ള അയാളുടെ കറുത്ത തലമുടി അലങ്കോലമായിട്ടാണ് കിടന്നിരുന്നത്. മുഖത്ത് സ്വേദകണങ്ങൾ നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു. പഴയ ഒരു ട്രാക്ക് സ്യൂട്ട് ധരിച്ചിരിക്കുന്ന അയാൾ കഴുത്തിൽ ഒരു സ്കാർഫ് ചുറ്റിയിട്ടുണ്ട്. സെക്യൂരിറ്റി സേനയുടെ ഭാഗമായ ഒരു അൽസേഷ്യൻ നായയും അയാളോടൊപ്പമുണ്ട്.

 

“എന്നും ഓർമ്മയിരിക്കട്ടെ…” ഹോസ്പിറ്റലിൽ നിന്നും ഡിസ്ചാർജ് ചെയ്ത ദിവസം സർജൻ അയാളോട് പറഞ്ഞതാണ്. “തലയോട്ടിയിൽ സിൽവർ പ്ലേറ്റ് ഘടിപ്പിച്ചതു കൊണ്ട് മാത്രമാണ് നിങ്ങൾക്ക് ജീവിതം തിരികെ കിട്ടിയത്… ആ അവസ്ഥയിലുള്ള നിങ്ങൾ ഇനിയങ്ങോട്ട് നടക്കാൻ മാത്രമേ പാടുള്ളൂ… ഓടരുത്… മനസ്സിലായല്ലോ…? ഓട്ടം എന്നത് മറന്നു കളഞ്ഞേക്കൂ…”

 

“ഓടരുത് പോലും…! പോകാൻ പറ അയാളോട്…” പ്രീം പിറുപിറുത്തു. ആ തടാകത്തെ ചുറ്റി അയാൾ കൊട്ടാരത്തിന്റെ പ്രധാന കവാടത്തിന് മുന്നിലെ പുൽത്തകിടിയിലേക്ക് ഓടിയെത്തി. കാൾ എന്ന് പേരുള്ള ആ അൽസേഷ്യൻ നായയും അയാളുടെ തൊട്ടു പിന്നിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു.

 

സല്യൂട്ട് ചെയ്ത പാറാവുകാരുടെ മുന്നിലൂടെ പടികൾ കയറി അയാൾ സ്വീകരണ ഹാളിലേക്ക് പ്രവേശിച്ചു. വലതുവശത്തെ ഇടനാഴിയിലേക്ക് കടന്ന അയാൾ ക്ലോക്ക്റൂമിൽ ചെന്ന് ടവൽ എടുത്ത് മുഖം തുടച്ചു. ആദ്യത്തെ ഓഫീസ് തന്റെ അസിസ്റ്റന്റായ ഹോപ്‌റ്റ്സ്റ്റംഫ്യൂറർ ഹാൻസ് റൈലിംഗെറിന്റേതാണ്. അതിനപ്പുറത്താണ് തന്റെ ഓഫീസ്. അങ്ങോട്ട് നടക്കവെ തന്റെ ഓഫീസിൽ നിന്നും ഫോൺ റിങ്ങ് ചെയ്യുന്ന ശബ്ദം കേൾക്കാമായിരുന്നു. മുഖം തുടച്ചു കൊണ്ട് വാതിൽ തുറന്ന അയാൾ കണ്ടത് റിസീവർ എടുത്ത് മറുപടി പറയുന്ന റൈലിംഗെറെയാണ്.

 

“അതെ, ഇത് സ്റ്റംബാൻഫ്യൂറർ മാക്സ് പ്രീമിന്റെ ഓഫീസാണ്… അദ്ദേഹം ഇതാ ഒഫീസിലേക്ക് എത്തിയതേയുള്ളൂ…” വിടർന്ന കണ്ണുകളോടെ അയാൾ തിരിഞ്ഞ് ഫോൺ പ്രീമിന് നേർക്ക് നീട്ടി. “മൈ ഗോഡ്, റൈഫ്യൂറർ ഹിംലർ ആണ് ലൈനിൽ…”

 

പ്രത്യേകിച്ചൊരു വികാരവും പ്രകടിപ്പിക്കാതെ മാക്സ് പ്രീം റിസീവർ വാങ്ങിയിട്ട് റൈലിംഗെറിനോട് അയാളുടെ ഓഫീസിലേക്ക് പോകുവാൻ ആംഗ്യം കാണിച്ചു. രണ്ട് ഓഫീസുകൾക്കും ഇടയിലുള്ള വാതിലിലൂടെ അപ്പുറത്തേക്ക് കടന്ന റൈലിംഗെർ വാതിലടച്ചു. എന്നിട്ട് തന്റെ കസേരയിൽ വന്നിരുന്ന് മേശപ്പുറത്തുള്ള പാരലൽ ഫോണിന്റെ റിസീവർ ശബ്ദമുണ്ടാക്കാതെ എടുത്ത് കാതിൽ വച്ചു.

 

“പ്രീം…?” ഹിംലറിന്റെ സ്വരം അയാൾ കേട്ടു.

 

“യെസ്, റൈഫ്യൂറർ…” മാക്സ് പ്രീമിന്റെ മറുപടിയും അയാൾക്ക് കേൾക്കാമായിരുന്നു.

 

“SS സേനയുടെ വിശ്വസ്തനായ ഒരംഗമല്ലേ നിങ്ങൾ…? നിങ്ങളുടെ ഔചിത്യബോധത്തിലും സഹായ മനഃസ്ഥിതിയിലും എനിക്ക് വിശ്വസിക്കാമല്ലോ…?”

 

“തീർച്ചയായും, റൈഫ്യൂറർ…”

 

“നിങ്ങളുടെ റെക്കോർഡ്സ് ഞാൻ കണ്ടു… പ്രശംസനീയം… നിങ്ങളെക്കുറിച്ച് ഞാൻ അഭിമാനം കൊള്ളുന്നു…”

 

“ഈ ബാസ്റ്റർഡ് എന്താണ് പറഞ്ഞുകൊണ്ടു വരുന്നത്…?” പ്രീം അത്ഭുതം കൂറി.

 

“ഞാൻ പറയുന്നത് ശ്രദ്ധിച്ച് കേൾക്കണം…” ഹിംലർ പറഞ്ഞു. “ഒരു പക്ഷേ, നിങ്ങളുടെ ഫ്യൂററുടെ ജീവൻ നിങ്ങളുടെ കൈകളിൽ ആയിരിക്കാം…”

                                             

ആ അൽസേഷ്യൻ നായ അരികിൽ വന്ന് ഇരുന്നപ്പോൾ മാക്സ് പ്രീം അതിന്റെ കുഞ്ചിരോമങ്ങളിൽ തലോടി. “ഞാൻ എന്തു ചെയ്യണമെന്നാണ് പറയുന്നത്, റൈഫ്യൂറർ…?” ഹിംലർ സംസാരിച്ചു കഴിഞ്ഞതും അയാൾ ചോദിച്ചു.

 

“ഈ വാരാന്ത്യത്തിൽ അവിടെ നടക്കുന്ന കോൺഫറൻസിനെക്കുറിച്ച് എനിക്ക് ചില സംശയങ്ങളൊക്കെയുണ്ട്… അതിനാൽ നിങ്ങളുടെ ശ്രദ്ധ അവിടെങ്ങും ഉണ്ടായിരിക്കണം… ആ ജനറൽ സീംകായെ എനിക്ക് ബലമായ സംശയമുണ്ട്… അതുപോലെ തന്നെ റോമൽ… സകല പരിധിയും ലംഘിക്കുകയാണയാൾ… നമ്മുടെ സൈന്യത്തിന് തന്നെ അപമാനമായി മാറിയിരിക്കുന്നു…”

 

ജർമ്മനിയുടെ വീരനായകനായ റോമലിനെ  ഇത്രയും മോശമായി ഇകഴ്ത്തിപ്പറഞ്ഞിട്ടും മാക്സ് പ്രീം സംയമനം പാലിച്ചു. “ആരെയും അറസ്റ്റ് ചെയ്യേണ്ടതിനെക്കുറിച്ചൊന്നുമല്ലല്ലോ താങ്കൾ പറഞ്ഞു വരുന്നത്, റൈഫ്യൂറർ…?”

 

“അല്ലേയല്ല… എല്ലായിടത്തും നിങ്ങളുടെ കണ്ണുണ്ടായിരിക്കണം… കോൺഫറൻസിൽ പങ്കെടുക്കുന്ന സകലരുടെയും പേരുവിവരങ്ങൾ രേഖപ്പെടുത്തിയിരിക്കണം… അതുപോലെ തന്നെ, ഫീൽഡ് മാർഷലും മറ്റു ജനറൽമാരും നടത്തുന്ന ടെലിഫോൺ കോളുകളുടെ റെക്കോർഡ്സും ഉണ്ടായിരിക്കണം… ഇത് എന്റെ നേരിട്ടുള്ള ഓർഡറാണ്, പ്രീം…”

 

“ഉത്തരവ് പോലെ, റൈഫ്യൂറർ…”

 

“ഗുഡ്… നിങ്ങളുടെ റിപ്പോർട്ടിനായി ഞാൻ കാത്തിരിക്കുന്നു…”

 

ഹിംലർ സംഭാഷണം അവസാനിപ്പിച്ചുവെങ്കിലും പ്രീം ഏതാനും മാത്ര കൂടി റിസീവർ തന്റെ കാതിൽ വച്ചു. ലൈൻ ഡിസ്കണക്റ്റ് ആകാത്തത് പോലെ നേരിയ ഒരു ഇരമ്പൽ കേൾക്കാനാകുന്നുണ്ട്. തന്റെ അസിസ്റ്റന്റ് റൈലിംഗെറിന്റെ ഓഫീസിലേക്കുള്ള വാതിലിലേക്ക് ഒന്ന് നോക്കിയിട്ട് അയാൾ പുഞ്ചിരിച്ചു. ശേഷം റിസീവർ ക്രാഡിലിൽ വച്ചിട്ട് എഴുന്നേറ്റ് ആ വാതിലിന് നേർക്ക് നടന്നു. ഒപ്പം ആ അൽസേഷ്യൻ നായയും. വാതിൽ തുറന്ന അയാൾ കണ്ടത് തന്റെ മേശപ്പുറത്തെ പാരലൽ ലൈനിന്റെ റിസീവർ ക്രാഡിലിൽ വച്ചിട്ട് തിരിഞ്ഞു നോക്കുന്ന റൈലിംഗെറെയാണ്. തെറ്റ് ചെയ്തത് കണ്ടുപിടിക്കപ്പെട്ടതിന്റെ ജാള്യത അയാളുടെ മുഖത്ത് കാണാമായിരുന്നു.

 

“ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലെന്ന് വേണ്ട…” പ്രീം പറഞ്ഞു. “ഇത്തരം പ്രവൃത്തി ഇനി ആവർത്തിച്ചാൽ…  നിങ്ങളുടെ വൃഷണങ്ങൾ ഇവൻ കടിച്ചെടുത്തിരിക്കും…”

 

ആ അൽസേഷ്യൻ നായ നാവ് പുറത്തേക്കിട്ട് റൈലിംഗെറെ രൂക്ഷമായി നോക്കിക്കൊണ്ട് നിന്നു. അയാളുടെ മുഖം വിളറി വെളുത്തിരുന്നു. “യാതൊരു ദുരുദ്ദേശ്യവും എനിക്കുണ്ടായിരുന്നില്ല…”

 

“ഒന്നും പറയണ്ട… രാജ്യസുരക്ഷയെ സംബന്ധിക്കുന്ന ഏറ്റവും വലിയ ഒരു രഹസ്യമാണ് ഇപ്പോൾ നിങ്ങൾ ഒളിച്ചു കേട്ടിരിക്കുന്നത്…” പ്രീം അലറി. “അറ്റൻഷൻ, റൈലിംഗെർ…”

 

“ആജ്ഞാപിച്ചാലും, സ്റ്റംബാൻഫ്യൂറർ…”

 

“ഫ്യൂററെ സംരക്ഷിച്ചുകൊള്ളാമെന്ന് ഒരു പ്രതിജ്ഞയെടുത്തിട്ടുണ്ട് നിങ്ങൾ… ഒരു വിശുദ്ധ പ്രതിജ്ഞ… അതൊന്ന് ആവർത്തിക്കൂ…”

 

വിറയ്ക്കുന്ന സ്വരത്തിൽ റൈലിംഗെർ പറഞ്ഞു തുടങ്ങി. “ജർമ്മൻ സാമ്രാജ്യത്തോടും ജനതയോടും സായുധ സേനയുടെ സുപ്രീം കമാൻഡറും ഫ്യൂററുമായ അഡോൾഫ് ഹിറ്റ്‌ലറോടും ഉള്ള നിരുപാധിക വിധേയത്വം എന്നും ഞാൻ പ്രകടിപ്പിക്കുന്നതായിരിക്കും. ഒരു വീരയോദ്ധാവ് എന്ന നിലയിൽ അതിനു വേണ്ടി ജീവൻ വരെ വെടിയാൻ ഏതു നിമിഷവും ഞാൻ തയ്യാറാണ്…”

 

“എക്സലന്റ്… അതുകൊണ്ട് ഇവിടെ നടന്നതൊന്നും നിങ്ങൾ കേട്ടിട്ടില്ല… നിങ്ങളുടെ വായ് അടഞ്ഞു തന്നെയിരിക്കട്ടെ… ഈ വിവരം ലീക്കായാൽ ഞാനായിരിക്കും നിങ്ങളുടെ ജീവനെടുക്കുന്നത്… തോൽവി എന്നത് കഴിവില്ലായ്മയുടെ ലക്ഷണമാണ്…”

 

തിരികെ തന്റെ ഓഫീസിലേക്ക് പോകാനായി പ്രീം വാതിൽ തുറക്കവെ റൈലിംഗെർ വിളിച്ചു. “ഒരു കാര്യം താങ്കളെ ഓർമ്മിപ്പിക്കാൻ ഞാനാഗ്രഹിക്കുന്നു, മേജർ…”

 

“എന്താണത്…?”

 

“താങ്കളും ഇതേ പ്രതിജ്ഞ എടുത്തിട്ടുള്ളതാണ്…”

 

                                                  ***

 

ഹാംബർഗിൽ ഒരു സ്കൂൾ അദ്ധ്യാപകന്റെ മകനായി 1910 ലാണ് മാക്സ് പ്രീം ജനിക്കുന്നത്. പിന്നീട് സൈന്യത്തിൽ ചേർന്ന അദ്ദേഹത്തിന്റെ പിതാവ് 1917 ൽ ഒരു ഇൻഫന്ററി കോർപ്പറൽ ആയി സേവനം അനുഷ്ഠിക്കവെ പടിഞ്ഞാറൻ യുദ്ധനിരയിൽ വച്ച് കൊല്ലപ്പെട്ടു. 1924 ൽ മാതാവും മരണമടഞ്ഞതിനെ തുടർന്ന് തന്നിലേക്ക് വന്നു ചേർന്ന കുടുംബ സ്വത്തിന്റെ സാമ്പത്തിക പിൻബലത്തിൽ അയാൾ ഹൈഡൽബർഗ് യൂണിവേഴ്സിറ്റിയിൽ നിയമ പഠനത്തിന് ചേർന്നു.

 

1933 ആയപ്പോഴേക്കും ഉന്നത വിദ്യാഭ്യാസം നേടിക്കഴിഞ്ഞ അയാൾ പക്ഷേ ഉദ്യോഗമൊന്നും ലഭിക്കാതെ അലയുകയായിരുന്നു. ആ സമയത്താണ് നാസി പാർട്ടിയും SS സേനയും അഭ്യസ്തവിദ്യരായ ചെറുപ്പക്കാരെ തേടി സമൂഹത്തിലേക്കിറങ്ങിയത്. മറ്റനേകം പേരെയും പോലെ പ്രീമും ഒരു ജോലിയ്ക്കായി SS സേനയിൽ ചേർന്നു. ഭാഷയിലുള്ള പ്രാവീണ്യം കണ്ട് SS ന്റെ ഇന്റലിജൻസ് വിഭാഗമായ SD യിലേക്കായിരുന്നു അയാൾക്ക് നിയമനം ലഭിച്ചത്. എന്നാൽ യുദ്ധം കൊടുമ്പിരി കൊണ്ട് തുടങ്ങിയതും Waffen-SS ലേക്ക് സ്ഥാനക്കയറ്റം വാങ്ങുന്നതിൽ അയാൾ വിജയിച്ചു. ഇരുപത്തിയൊന്നാം SS പാരാട്രൂപ്പ് ബറ്റാലിയൻ രൂപീകൃതമായപ്പോൾ അതിലേക്ക് എത്തിയ തുടക്കക്കാരിൽ ഒരുവനായിരുന്നു മാക്സ് പ്രീം. ഗ്രീസ്, നോർത്ത് ആഫ്രിക്ക, റഷ്യ എന്നിവിടങ്ങളിൽ സേവനമനുഷ്ഠിച്ച അയാളുടെ ജീവിതം മാറി മറിഞ്ഞത് സ്റ്റാലിൻഗ്രാഡിൽ വച്ചായിരുന്നു. റഷ്യൻ ഒളിപ്പോരാളികളിൽ നിന്നും തലയിൽ ഏറ്റ ആ വെടിയുണ്ട… ശസ്ത്രക്രിയയിലൂടെ അത് എടുത്തു മാറ്റിയ ശേഷം തലയോട്ടിയിൽ ഇട്ടിരിക്കുന്ന സിൽവർ പ്ലേറ്റ്… അതെല്ലാം കൊണ്ടാണ് യുദ്ധനിരകളിൽ നിന്നും ഏറെ അകലെയുള്ള ഈ ബ്രെറ്റൻ ഗ്രാമത്തിൽ ഏതോ കെട്ടുകഥകളിലേത് പോലുള്ള ഈ കൊട്ടാരത്തിലെ ഒരു ഓഫീസ് മുറിയിൽ ഇപ്പോൾ ഇങ്ങനെ ഇരിക്കേണ്ടി വന്നത്.

 

സ്റ്റെയർകെയ്സ് കയറി തന്റെ മുറിയിൽ ചെന്ന് കുളി കഴിഞ്ഞ് വസ്ത്രങ്ങൾ മാറ്റി അയാൾ കണ്ണാടിയുടെ മുന്നിൽ വന്ന് സ്വയം ഒന്ന് വിലയിരുത്തി. ക്യാപ്പിലുള്ള സിൽവർ ഡെത്ത് ഹെഡ് ചിഹ്നവും SS റാങ്ക് ബാഡ്ജും മാറ്റി നിർത്തിയാൽ അയാളുടെ യൂണിഫോം പൂർണ്ണമായും ഒരു പാരാട്രൂപ്പറിന്റേതായിരുന്നു. പക്ഷേ, ലുഫ്ത്‌വാഫിന്റെ ബ്ലൂ-ഗ്രേ നിറമല്ല, ആർമിയുടെ ഫീൽഡ് ഗ്രേ നിറം. ഫ്ലൈയിങ്ങ് ബ്ലൗസും ബൂട്ട്സിനുള്ളിലേക്ക് ടക്ക് ചെയ്ത ബാഗി ജമ്പ് ട്രൗസേഴ്സും. ഗോൾഡ് വൂണ്ട് ബാഡ്ജ്, അയേൺ ക്രോസ് ഫസ്റ്റ് ക്ലാസ് ബാഡ്ജ്, ഗോൾഡ് & സിൽവർ പാരാട്രൂപ്പേഴ്സ് ക്വാളിഫിക്കേഷൻ ബാഡ്ജ് എന്നിവ ഇടതു നെഞ്ചിൽ അലങ്കരിച്ചിരിക്കുന്നു. നൈറ്റ്സ് ക്രോസ് വിത്ത് ഓക്ക് ലീവ്സ് & സ്വോർഡ്സ് ബഹുമതി കഴുത്തിലും അണിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.

 

“മനോഹരം…” അയാൾ മന്ത്രിച്ചു. “ഈ വേഷം നൽകുന്ന ഗാംഭീര്യം ഒന്ന് വേറെ തന്നെ…”

 

മുറിയിൽ  നിന്നും പുറത്തിറങ്ങി മുന്നോട്ട് നീങ്ങവെ ആൻ മേരിയുടെ പരിചാരികയായ മരീസ കൈയിൽ ഒരടുക്ക് ടൗവലുകളുമായി എതിരെ വന്നു. “ജനറൽ സീംകായെ കണ്ടിരുന്നോ…? പ്രഭ്വിയോടൊപ്പമാണോ…?” ശുദ്ധമായ ഫ്രഞ്ച് ഭാഷയിൽ അയാൾ ചോദിച്ചു.

 

“അഞ്ച് മിനിറ്റ് മുമ്പ് അദ്ദേഹം അവരുടെ മുറിയിലേക്ക് പോകുന്നത് കണ്ടിരുന്നു… അല്പം കഴിഞ്ഞ് കോഫിയും ഓർഡർ ചെയ്തിട്ടുണ്ട്…” അയാളെ വണങ്ങിക്കൊണ്ട് അവൾ പറഞ്ഞു.

 

“ഗുഡ്… നിങ്ങളുടെ യജമാനത്തി ആൻ മേരി നാളെയല്ലേ തിരിച്ചു വരുന്നത്…?”

 

“അതെ, മേജർ…”

 

അയാൾ തല കുലുക്കി. “ശരി, എങ്കിൽ പിന്നെ നിങ്ങളുടെ ജോലി നടക്കട്ടെ…”

 

അവൾ നടന്നു നീങ്ങവെ മാക്സ് പ്രീം ഒരു ദീർഘശ്വാസമെടുത്തു. പിന്നെ തിരിഞ്ഞ് ആ വലിയ ഹാളിന് മുകളിലെ ലാന്റിങ്ങിലൂടെ നടന്ന് ചെന്ന് പടികൾ കയറി വോൺകോർട്ട് പ്രഭ്വിയുടെ ബെഡ്റൂമിന് നേർക്ക് നീങ്ങി.

 

(തുടരും)

അടുത്ത ലക്കത്തിന് ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...

കോൾഡ് ഹാർബർ - 36

അദ്ധ്യായം – ഒമ്പത്

 

അടുത്ത ദിവസം രാവിലെ ഏഴു മണി കഴിഞ്ഞതേയുള്ളൂ. ബെർലിനിലെ പ്രിൻസ് ആൽബ്രസ്ട്രാസയിലെ ഗെസ്റ്റപ്പോ ഹെഡ്ക്വാർട്ടേഴ്സിന് മുന്നിൽ വന്നു നിന്ന കാറിൽ നിന്നും ഹെൻട്രിച്ച് ഹിംലർ പുറത്തിറങ്ങി. അല്ലെങ്കിലും, പതിവില്ലാത്ത സമയത്ത് ഓഫീസിൽ എത്തുക എന്നത് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ദുഃശീലമായിരുന്നു. അതുകൊണ്ടു തന്നെ ആരും അതിലൊരു അസ്വാഭാവികത കാണുകയും ചെയ്തിരുന്നില്ല. കവാടത്തിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന ഗാർഡുകൾ കാലുകൾ അമർത്തി ചവിട്ടി അറ്റൻഷനായി നിന്നു. ഓഫീസിലെ ക്ലാർക്കുമാർ തിരക്കിട്ട് തങ്ങളുടെ മുന്നിലെ  ഫയലുകളിലേക്ക് ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നത് പോലെ നടിച്ചു. SS സേനാ തലവന്റെ യൂണിഫോം ആയ ഇറക്കമുള്ള കറുത്ത കോട്ട് ആയിരുന്നു അദ്ദേഹം ധരിച്ചിരുന്നത്. സിൽവർ നിറമുള്ള കണ്ണടയുടെ പിന്നിൽ അദ്ദേഹത്തിന്റെ കണ്ണുകൾ പതിവ് പോലെ നിർവ്വികാരമായിരുന്നു.

 

മാർബിൾ പതിച്ച സ്റ്റെയർകെയ്സ് കയറി ഇടനാഴിയിലെത്തിയ അദ്ദേഹം വാതിൽ തുറന്ന് തന്റെ ഓഫീസിനുള്ളിലേക്ക് പ്രവേശിച്ചു. റിസപ്ഷൻ ഡെസ്കിന് പിന്നിൽ അദ്ദേഹത്തിന്റെ സെക്രട്ടറി ഇരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. SS ഓക്സിലറി സ്റ്റാഫിന്റെ ഫീൽഡ് ഗ്രേ യൂണിഫോം ധരിച്ച ആ മദ്ധ്യവയസ്ക അദ്ദേഹത്തെ കണ്ടതും എഴുന്നേറ്റു. ഇരുപത്തിനാല് മണിക്കൂറും പ്രവർത്തിക്കുന്ന രീതിയിൽ ഷിഫ്‌റ്റുകളായാണ് തന്റെ ഓഫീസ് സ്റ്റാഫിനെ അദ്ദേഹം വിന്യസിച്ചിരുന്നത്.

 

“ഹോപ്‌റ്റ്സ്‌റ്റംഫ്യൂറർ റോസ്മാൻ എത്തിയോ…?” അദ്ദേഹം ചോദിച്ചു.

 

“അല്പം മുമ്പ് ക്യാന്റീനിൽ ബ്രേക്ക്ഫാസ്റ്റ് കഴിക്കുന്നത് കണ്ടിരുന്നു, റൈഫ്യൂറർ…”

 

“അയാളോട് പെട്ടെന്ന് ഇവിടെയെത്താൻ പറയൂ…”

 

തന്റെ ക്യാബിനിലേക്ക് കയറിയ ഹിംലർ ബ്രീഫ്കെയ്സും ഹാറ്റും മേശപ്പുറത്ത് വച്ചിട്ട് ജാലകത്തിനരികിൽ ചെന്ന് കൈകൾ പിറകിൽ കെട്ടി പുറത്തേക്ക് നോക്കി നിന്നു. അല്പം കഴിഞ്ഞതും ആരോ വാതിലിൽ മുട്ടി. കറുത്ത യൂണിഫോം ധരിച്ച ചെറുപ്പക്കാരനായ ഒരു ക്യാപ്റ്റൻ ഉള്ളിലേക്ക് വന്നു. അയാളുടെ കൈയിലെ വെള്ളി നിറമുള്ള കഫ് ടൈറ്റിലിൽ Reichsfuhrer der SS എന്നതിന്റെ ചുരുക്കമായ RFSS എന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ആലേഖനം ചെയ്തിരുന്നു. ഹിംലറുടെ പേഴ്സണൽ സ്റ്റാഫ് എന്നർത്ഥം. അയാൾ കാലുകൾ അമർത്തി ചവിട്ടി അറ്റൻഷനായി നിന്നു.

 

“ആജ്ഞാപിച്ചാലും റൈഫ്യൂറർ…”

 

“ആഹ്, റോസ്മാൻ…” ഹിംലർ തിരിഞ്ഞ് തന്റെ കസേരയിൽ വന്ന് ഇരുന്നു. “നൈറ്റ് ഷിഫ്റ്റ് ആയിരുന്നുവല്ലേ…? വീട്ടിൽ പോകേണ്ട സമയമായോ…?”

 

“അതെ, റൈഫ്യൂറർ…”

 

“കുറേ നേരം കൂടി ഇവിടെ തങ്ങിയാൽ നന്നായിരുന്നു…”

 

“നോ പ്രോബ്ലം, റൈഫ്യൂറർ… താങ്കളെ സേവിക്കുന്നതിൽ സന്തോഷമേയുള്ളൂ…”

 

“ഗുഡ്...” ഹിംലർ തല കുലുക്കി. “ഇന്നലെ രാത്രി ഞാൻ ഫ്യൂററോടൊപ്പമായിരുന്നു… ഈ വാരാന്ത്യത്തിൽ ബ്രിറ്റനിയിലെ ആ വോൺകോർട്ട് കൊട്ടാരത്തിൽ വച്ച് നടക്കുന്ന കോൺഫറൻസിനെക്കുറിച്ച് അദ്ദേഹം ചോദിച്ചു… അതിന്റെ ഫയലുണ്ടോ ഇവിടെ…?”

 

“ഉണ്ടെന്നാണ് തോന്നുന്നത്, റൈഫ്യൂറർ…”

 

“എങ്കിൽ അത് കൊണ്ടുവരൂ…”

 

റോസ്മാൻ പുറത്തേക്കിറങ്ങി. ഹിംലർ തന്റെ ബ്രീഫ്കെയ്സ് തുറന്ന് ഏതാനും പേപ്പറുകൾ പുറത്തെടുത്ത് കണ്ണോടിച്ചു. ഒരു നിമിഷം കഴിഞ്ഞതും കൈയിൽ ഒരു ഫയലുമായി റോസ്മാൻ തിരിച്ചെത്തി. അത് വാങ്ങി ശ്രദ്ധയോടെ പേജുകൾ മറിച്ചു നോക്കിയതിന് ശേഷം അദ്ദേഹം പിറകോട്ട് ചാരിയിരുന്നു.

 

“അറ്റ്‌ലാന്റിക്ക് വാൾ കോൺഫറൻസ്…?” പുച്ഛഭാവത്തിൽ അദ്ദേഹം ചിരിച്ചു. “ഈ വിഷയത്തിൽ ഉത്കണ്ഠാകുലനായിരുന്നു ഫ്യൂറർ ഇന്നലെ രാത്രിയിൽ… അത് വെറുതെയായിരുന്നില്ലെന്ന് ഇപ്പോൾ മനസ്സിലാവുന്നു… ഇതിന് പിന്നിൽ ഒരു ഗൂഢാലോചയുണ്ടെന്ന് തന്നെ വേണം കരുതാൻ, റോസ്മാൻ…” ഹിംലർ തലയുയർത്തി. “ഈ സാമ്രാജ്യത്തോടുള്ള നിങ്ങളുടെ കൂറിൽ എനിക്ക് വിശ്വസിക്കാമല്ലോ…?”

 

“എന്റെ മരണം വരെയും, റൈഫ്യൂറർ…” റോസ്മാൻ വീണ്ടും കാലുകൾ അമർത്തിച്ചവിട്ടി അറ്റൻഷനായി നിന്നു.

 

“ഗുഡ്… വളരെ രഹസ്യമായ ചില കാര്യങ്ങളാണ് ഇനി നിങ്ങളോട് ഞാൻ പറയാൻ പോകുന്നത്… ഫ്യൂററുടെ നേർക്ക് നിരവധി വധശ്രമങ്ങളാണ് ഇതിനോടകം നടന്നിട്ടുള്ളതെന്ന കാര്യം നിങ്ങൾക്ക് അറിവുള്ളതാണല്ലോ…?”

 

“തീർച്ചയായും, റൈഫ്യൂറർ…”

 

“ദൈവത്തിന്റെ കൃപ ഒന്നുകൊണ്ട് മാത്രമാണ് അദ്ദേഹം അതിൽ നിന്നെല്ലാം രക്ഷപെട്ടിട്ടുള്ളത്… ഇതിനെല്ലാം പിറകിൽ ചില ദുഃഷ്ടശക്തികളുണ്ട്…” ഹിംലർ തല കുലുക്കി. “നമ്മുടെ സ്വന്തം ഹൈക്കമാൻഡിലെ തന്നെ ഏതാനും ജനറലുമാർ… ഫ്യൂററെ സേവിച്ചുകൊള്ളാം എന്ന് ദൃഢപ്രതിജ്ഞ എടുത്തിട്ടുള്ളവർ തന്നെ അദ്ദേഹത്തെ വധിക്കുവാനുള്ള ഗൂഢാലോചനകളിൽ പങ്കാളികളാവുന്നു…”

 

“മൈ ഗോഡ്…!” റോസ്മാൻ അത്ഭുതം കൂറി.

 

“മറ്റു പലർക്കുമൊപ്പം എന്റെ നിരീക്ഷണ വലയത്തിൽ ഉള്ള ജനറൽമാരാണ് വാഗ്‌നർ, സ്റ്റീഫ്, വോൺ ഹെയ്സ് എന്നിവർ…” അദ്ദേഹം തന്റെ ബ്രീഫ്കെയ്സിൽ നിന്നും ഏതാനും പേപ്പറുകൾ പുറത്തെടുത്തു. “ഈ ലിസ്റ്റിലുള്ള മറ്റു ചിലരുടെ പേരുകൾ കേട്ടാൽ ഒരു പക്ഷേ നിങ്ങൾ വിശ്വസിക്കില്ല…”

 

ആ പേപ്പറുകളിലൂടെ കണ്ണോടിച്ച റോസ്മാൻ അവിശ്വസനീയതയോടെ തലയുയർത്തി. “റോമൽ…?”

 

“അതെ… നല്ലവനായ ഫീൽഡ് മാർഷൽ ഇർവിൻ റോമൽ തന്നെ… ജനങ്ങളുടെ വീരനായകൻ…”

 

“അവിശ്വസനീയം…” റോസ്മാൻ പറഞ്ഞു.

 

“പക്ഷേ, അതാണ് വാസ്തവം…” ഹിംലർ പറഞ്ഞു. “ഫ്യൂറർ ഇന്നലെ പറഞ്ഞത് ശരിയായിരുന്നു… വോൺകോർട്ട് കൊട്ടാരത്തിൽ നടക്കാൻ പോകുന്ന ആ കോൺഫറൻസിന് പിന്നിൽ മറ്റെന്തൊക്കെയോ ആണെന്ന് സംശയിക്കാതിരിക്കാൻ കാരണമൊന്നുമില്ലെന്ന്… അറ്റ്‌ലാന്റിക്ക് വാൾ പോലും… ശുദ്ധ മണ്ടത്തരം…!” പുച്ഛത്തോടെ അദ്ദേഹം ചിരിച്ചു. “റോമലും ആ കോൺഫറൻസിൽ പങ്കെടുക്കുന്നുണ്ട്… ഇതൊക്കെ ഒരു മറയാണ് റോസ്മാൻ… അല്ലെങ്കിൽ അത്രയും ദൂരം യാത്ര ചെയ്ത് എന്തിനദ്ദേഹം ബ്രിറ്റനി വരെ ചെല്ലണം…?”

 

ഹിംലർ പറയുന്നതിനോട് യോജിക്കുകയെന്നതാണ് സുരക്ഷിതം എന്ന് പണ്ടേ മനസ്സിലാക്കിയ റോസ്മാൻ തല കുലുക്കി. “താങ്കൾ പറയുന്നത് ശരിയാണ്, റൈഫ്യൂറർ…”

 

“ഉദാഹരണത്തിന്, ഈ പറയുന്ന ജനറൽ കാൾ സീംകാ… ആ കൊട്ടാരത്തിന്റെ ഇൻ ചാർജ് ആയ അയാൾക്കും ഇതിൽ പങ്കുണ്ടായിരിക്കുമെന്ന കാര്യം ഉറപ്പാണ്…” ഹിംലർ പറഞ്ഞു.

 

ഈ വിഷയത്തിൽ ചെറുതായി ഒന്ന് ഇടപെട്ടാൽ തനിക്കും ചിലപ്പോൾ ഗുണമുണ്ടായേക്കും എന്ന് തോന്നിയ റോസ്മാൻ പറഞ്ഞു. “ഈ വോൺകോർട്ട് കൊട്ടാരത്തിന്റെ കാര്യത്തിൽ നമുക്ക് അനുകൂലമായ ഒരു ഘടകമുണ്ട്, റൈഫ്യൂറർ…”

 

“എന്താണത്…?”

 

“അവിടുത്തെ സുരക്ഷാ ക്രമീകരണങ്ങളുടെ ചുമതല Waffen-SS നാണ്…” (Waffen-SS* - SS സേനയുടെ സൈനിക ഘടകം)

 

“ശരിയ്ക്കും…?” ഹിംലർ ഊർജ്ജസ്വലതയോടെ തലയുയർത്തി. “ഉറപ്പാണോ നിങ്ങൾക്ക്…?”

 

“തീർച്ചയായും, റൈഫ്യൂറർ…” റോസ്മാൻ ആ ഫയലിനുള്ളിൽ എന്തോ തിരഞ്ഞു. “സെക്യൂരിറ്റി & ഇന്റലിജൻസ് സംബന്ധമായ സകല കാര്യങ്ങളുടെയും ചുമതല വഹിക്കുന്ന ഓഫീസർ ആരാണെന്ന് നോക്കൂ… സ്റ്റംബാൻഫ്യൂറർ മാക്സ് പ്രീം…”

 

മാക്സ് പ്രീമിന്റെ റെക്കോർഡ് ഹിംലർ പരിശോധിച്ചു. “ഇയാളൊരു ഹീറോ ആണല്ലോ…”

 

“നൈറ്റ്സ് ക്രോസ് വിത്ത് ഓക്ക് ലീവ്സ് & സ്വോർഡ്സ് നേടിയ ആളാണ് അദ്ദേഹം, റൈഫ്യൂറർ… റഷ്യയിൽ വച്ച് ഗുരുതരമായ പരിക്കേറ്റത് കൊണ്ട് മാത്രമാണ് ഇപ്പോൾ അദ്ദേഹം യുദ്ധനിരയിൽ ഇല്ലാത്തത്…”

 

“അതെ, അക്കാര്യം ഇതിൽ പറയുന്നുണ്ട്…” ഹിംലറുടെ വിരലുകൾ മേശപ്പുറത്ത് താളം പിടിച്ചു. റോസ്മാൻ തെല്ല് പരിഭ്രമത്തോടെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ അടുത്ത വാക്കുകൾക്കായി കാത്തുനിന്നു. “യെസ്… ഈ മേജർ പ്രീം മതി നമ്മുടെ ആവശ്യങ്ങൾ നിറവേറ്റുന്നതിന്… ഉടൻ തന്നെ അയാളെ ഫോണിൽ കണക്റ്റ് ചെയ്യൂ റോസ്മാൻ… അയാളോട് എനിക്ക് നേരിട്ട് സംസാരിക്കണം…” ഹിംലർ പറഞ്ഞു.

 

(തുടരും)

അടുത്ത ലക്കത്തിന് ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...

കോൾഡ് ഹാർബർ - 35

ലിലി മർലിന്റെ വീൽഹൗസിൽ മങ്ങിയ വെട്ടം മാത്രമേയുണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. ഡെക്കിലെങ്ങും ഇരുട്ട് പരന്നിരിക്കുന്നു. കയറേണി വഴി അവർ ഓരോരുത്തരായി ഡെക്കിലേക്കിറങ്ങി.

 

“കമാൻഡർ, നമുക്ക് വീൽഹൗസിൽ ചെന്ന് ഓബർസ്റ്റീർമാനെ കാണാം… അതേ സമയം തന്നെ എന്റെയൊപ്പമുള്ള ഒരാൾ താഴെ പോയി നിങ്ങളുടെ എഞ്ചിനീയർ എന്താണ് ചെയ്യുന്നതെന്ന് നോക്കട്ടെ…” സ്റ്റേം പറഞ്ഞു.

 

ഇടനാഴിയുടെ വാതിൽ തുറന്ന് ഷ്മിഡ്റ്റ് പുറത്തേക്ക് വന്നത് പെട്ടെന്നായിരുന്നു. അവിടെ നിന്നുള്ള വെട്ടം അവർ നിന്നിരുന്ന ഇടത്തേക്ക് വ്യാപിച്ചു. ആരോടോ സംസാരിച്ചിട്ട് പൊട്ടിച്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് വന്ന അവൻ അവരെ കണ്ടതും നടുങ്ങി. അവന്റെ മുഖത്തെ ചിരി മാഞ്ഞു.

 

“എന്താണിതെല്ലാം…? ആരാണ് നിങ്ങളൊക്കെ…?” ഇംഗ്ലീഷിലാണ് അവൻ ചോദിച്ചത്.

 

സ്റ്റേമിന്റെ കൈയിലെ വാൾട്ടർ ഒരിക്കൽക്കൂടി ഉയർന്നു. പോയിന്റ് ബ്ലാങ്കിലാണ് അയാൾ അവന് നേരെ വെടിയുതിർത്തത്. പിന്നിലേക്ക് തെറിച്ച ഷ്മിഡ്റ്റ് ഇടനാഴിയിൽ മലർന്ന് വീണു.

 

തന്റെ ഒപ്പമുള്ളവരിൽ ഒരുവന് നേർക്ക് സ്റ്റേം ആംഗ്യം കാണിച്ചു. “താഴെ പോയി ആ എഞ്ചിനീയർക്ക് കാവൽ നിൽക്കൂ… ബാക്കിയുള്ളവരെല്ലാം ബ്രിഡ്ജിലേക്ക് കയറിക്കോളൂ…”

 

ലാഡർ വഴി സ്റ്റേം തന്നെ ആദ്യം മുകളിലേക്ക് കയറി. തൊട്ടു പിറകിൽ ജെനവീവും. പിന്നാലെ ഹെയറും ക്രെയ്ഗും അവർക്ക് അകമ്പടിയായി രണ്ടാമത്തെ പാരാട്രൂപ്പറും ബ്രിഡ്ജിലേക്ക് കയറി. ചാർട്ട് ടേബിളിന് മുന്നിൽ ഇരിക്കുകയായിരുന്ന ലാങ്ങ്സ്ഡോർഫ് അവരെ കണ്ടതും പരിഭ്രമത്തോടെ ചാടിയെഴുന്നേറ്റു.

 

“എഞ്ചിൻ സ്റ്റാർട്ട് ചെയ്യൂ…” സ്റ്റേം ആജ്ഞാപിച്ചു.

 

ലാങ്ങ്സ്ഡോർഫ് ഹെയറിന് നേരെ ഒന്ന് നോക്കി. അദ്ദേഹം തലകുലുക്കി. “ഇയാൾ പറയുന്നത് അനുസരിച്ചോളൂ…”

 

ഒരു നിമിഷനേരത്തെ മൗനത്തിന് ശേഷം ലാങ്ങ്സ്ഡോർഫ് ഫോൺ എടുത്ത് താഴെ എഞ്ചിൻ റൂമിലേക്ക് വിളിച്ചു. ഏതാനും നിമിഷങ്ങൾ കഴിഞ്ഞതും എഞ്ചിനുകൾക്ക് ജീവൻ വച്ചു.

 

“ജെട്ടിയുമായി ബന്ധിച്ചിരിക്കുന്ന കയറുകൾ വിച്ഛേദിക്കേണ്ടതുണ്ട്…” ഹെയർ പറഞ്ഞു.

 

സ്റ്റേം ക്രെയ്ഗിന് നേർക്ക് തിരിഞ്ഞു. “നിങ്ങൾ പോയി അത് ചെയ്തിട്ട് തിരികെ വരൂ…”

 

ഡെക്കിലേക്കിറങ്ങിയ ക്രെയ്ഗ് ബോട്ടിനെ ബന്ധിപ്പിച്ചിരുന്ന കയറുകൾ അഴിച്ച് വെള്ളത്തിലേക്കിട്ടു. അടുത്ത നിമിഷം ജെട്ടിയിൽ നിന്നും അകന്ന ലിലി മർലിൻ തുറമുഖത്തിന്റെ കവാടം ലക്ഷ്യമാക്കി നീങ്ങി.

 

“നോക്കൂ, ജീവിതം എത്ര ലളിതമാണെന്ന്…” സ്റ്റേം പറഞ്ഞു. “ഒരു കാര്യം മാത്രമാണ് എന്നെ അലോസരപ്പെടുത്തുന്നത്, കമാൻഡർ… ഈ മെഡൽ ധീരന്മാർക്കുള്ളതാണ്… നിങ്ങളെപ്പോലെ വേഷം കെട്ടുന്നവർക്കുള്ളതല്ല… നിങ്ങൾ അത് അണിഞ്ഞിരിക്കുന്നതിൽ ഞാൻ ശക്തിയായി പ്രതിഷേധിക്കുന്നു…”

 

ഹെയറിന്റെ കഴുത്തിൽ അണിഞ്ഞിരുന്ന നൈറ്റ്സ് ക്രോസ് മെഡൽ സ്റ്റേം വലിച്ചു പറിച്ചെടുത്തു. ആ നിമിഷം തന്നെ ഹെയർ അയാളുടെ കൈത്തണ്ടയിൽ പിടിച്ച് തിരിച്ച് തോക്ക് ഒരു വശത്തേക്ക് മാറ്റി. ചെറിയൊരു മുരടനക്കത്തോടെ വെടിയുതിർന്നെങ്കിലും ആരുടെയും ദേഹത്ത് കൊണ്ടില്ല. ജെനവീവ് തന്റെ നീണ്ട നഖങ്ങൾ കൊണ്ട് സ്റ്റേമിന്റെ മുഖത്ത് ശക്തിയായി വരഞ്ഞു. ഒപ്പം അയാളുടെ മുട്ടിന് താഴെ ഒരു ചവിട്ടും കൊടുത്തു.

 

“ഗെറ്റ് ഹെർ ഔട്ട് ഓഫ് ഇറ്റ്, ക്രെയ്ഗ്…! നൗ…!” സ്റ്റേമുമായി മൽപ്പിടുത്തം നടത്തുന്നതിനിടയിൽ ഹെയർ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു.

 

വാതിൽ വലിച്ചു തുറന്ന ക്രെയ്ഗ് ജെനവീവിനെയും കൊണ്ട് താഴെ ഡെക്കിലേക്ക് ഇറങ്ങി. ആ തിരക്കിനിടയിൽ അവളുടെ ഒരു ഷൂ ഊരിപ്പോയി. ഡിങ്കികൾ സൂക്ഷിച്ചിരുന്ന ഹാച്ചിനുള്ളിൽ നിലയുറപ്പിച്ചിരുന്ന പാരാട്രൂപ്പർ തന്റെ മെഷീൻ ഗണ്ണിൽ നിന്നും വെടിയുതിർത്തു. ക്രെയ്ഗ് ജെനവീവിനെ തള്ളി ഡെക്കിലെ കൈവരികൾക്ക് സമീപം കൊണ്ടു ചെന്നു നിർത്തി.

 

“താഴേയ്ക്ക് ചാടൂ… പെട്ടെന്ന്… ദൈവത്തെയോർത്ത്…!” അദ്ദേഹം അലറി.

 

അവൾ ഒരു കാൽ റെയിലിന് മുകളിലേക്ക് വച്ചതും ക്രെയ്ഗ് അവളെ ഉയർത്തി. അടുത്ത നിമിഷം കടലിലേക്ക് വീണ അവൾ വെള്ളത്തിനടിയിലേക്ക് താഴ്ന്നു പോയി. ജലനിരപ്പിലേക്ക് ഉയർന്നു വന്നപ്പോൾ അവൾ കണ്ടത് തനിക്ക് സമീപം വന്നു വീഴുന്ന ക്രെയ്ഗിനെയാണ്. E-ബോട്ട് ആകട്ടെ അവർ കിടക്കുന്നയിടത്തു നിന്നും ദൂരേയ്ക്ക് നീങ്ങിത്തുടങ്ങിയിരുന്നു. ഡെക്കിലെ മെഷീൻ ഗൺ ഒരിക്കൽക്കൂടി തീ തുപ്പി നിശബ്ദമായി. അവർ ഇരുവരും വെള്ളത്തിൽ തുടിച്ചു കൊണ്ട് പൊന്തിക്കിടന്നു.

 

“യൂ ഓൾറൈറ്റ്…?” അവളോട് ചോദിക്കവെ ക്രെയ്ഗ് ചുമയ്ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

 

“യെസ്… കുഴപ്പമൊന്നുമില്ല ക്രെയ്ഗ്… പക്ഷേ, മാർട്ടിന്റെ കാര്യം…?”

 

“നെവർ മൈൻഡ് ദാറ്റ് നൗ… നമുക്ക് കരയിലേക്ക് നീന്താം… എന്നെ പിന്തുടർന്നോളൂ…”

 

ഇരുട്ടിലൂടെ അവർ നീന്തുവാൻ തുടങ്ങി. അസ്ഥികൾ മരവിയ്ക്കുന്ന തണുപ്പായിരുന്നു വെള്ളത്തിന്. പെട്ടെന്നാണ് ആ E-ബോട്ടിന്റെ എഞ്ചിൻ ശബ്ദം വീണ്ടും അവൾ കേട്ടത്.

 

“അത് തിരിച്ചു വരികയണെന്ന് തോന്നുന്നു…” പരിഭ്രമത്തോടെ അവൾ പറഞ്ഞു.

 

“അത് കാര്യമാക്കണ്ട… നമുക്ക് നീന്തൽ തുടരാം…”

 

എഞ്ചിനുകളുടെ ശബ്ദം തൊട്ടരികിലെത്തിയിരിക്കുന്നു ഇപ്പോൾ. സകല ശക്തിയുമെടുത്ത് അവൾ മുന്നോട്ട് നീന്തി. പെട്ടെന്നാണ് ഒരു സെർച്ച് ലൈറ്റിന്റെ വെട്ടം അവർക്ക് മേൽ പതിഞ്ഞത്. അതേ സമയം തന്നെ ജെട്ടിയുടെ പ്ലാറ്റ്ഫോമിലും ലൈറ്റ് തെളിഞ്ഞു. അതോടൊപ്പം കുറച്ചുപേരുടെ ആഹ്ലാദാരവവും ഉയർന്നു. വെള്ളത്തിൽ തുടിച്ചു കിടന്നുകൊണ്ട് അവൾ കരയിലേക്ക് നോക്കി. ലിലി മർലിന്റെ ക്രൂവിലെ സകലരും ആ ജെട്ടിയിൽ നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവരോടൊപ്പം ഇരുകൈകളും ഓവർകോട്ടിന്റെ പോക്കറ്റിൽ തിരുകിക്കൊണ്ട് ബ്രിഗേഡിയർ ഡോഗൽ മൺറോയും.

 

“വെൽ ഡൺ, ജെനവീവ്…” അദ്ദേഹം വിളിച്ചു പറഞ്ഞു.

 

ലിലി മർലിൻ അവരെ താണ്ടി ജെട്ടിയിലേക്കടുത്തു. ബന്ധിക്കുവാനുള്ള കയറുകൾ അതിന്റെ ഡെക്കിൽ നിന്നും കരയിലേക്ക് എറിയപ്പെട്ടു. ജെട്ടിയിൽ നിന്നുള്ള വെട്ടത്തിൽ ബോട്ടിന്റെ ഡെക്കിലെ റെയിലിനരികിൽ നിൽക്കുന്ന മാർട്ടിൻ ഹെയറിനെ അവൾ കണ്ടു. ഒപ്പം അരികിൽ നിൽക്കുന്ന സ്റ്റേമിനെയും ഷ്മിഡ്റ്റിനെയും.

 

 തിരിഞ്ഞ് ക്രെയ്ഗിനെ നോക്കിയ അവൾ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു പോയി. “യൂ ബാസ്റ്റർഡ്…”

 

ഏതാനും പേർ ചേർന്ന് അവർ ഇരുവരെയും ലാഡർ വഴി ജെട്ടിയിലേക്ക് പിടിച്ചു കയറ്റി. ആരോ അവൾക്ക് ഒരു ബ്ലാങ്കറ്റ് നൽകി. മൺറോ അവൾക്കരികിലേക്ക് വന്നു. തൊട്ടു പിന്നിൽ സ്റ്റേമും ഹെയറും.

 

“എക്സലന്റ് ജെനവീവ്… ഒരു ഫിലിമിൽ എന്നത് പോലെ… ക്യാപ്റ്റൻ റോബർട്ട് ഷെയ്നിനെ ഞാൻ പരിചയപ്പെടുത്തട്ടെ… സ്പെഷ്യൽ എയർ സർവീസസ്…”

 

ക്യാപ്റ്റൻ ഷെയ്ൻ അവളെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു. “ചുരുങ്ങിയ സമയത്തേക്കാണെങ്കിലും നിങ്ങളോടൊപ്പം വർക്ക് ചെയ്യാൻ സാധിച്ചതിൽ സന്തോഷം…” തന്റെ മുഖത്ത് അവൾ മാന്തിയ മുറിപ്പാടുകളിൽ വിരലോടിച്ചു കൊണ്ട് അയാൾ പറഞ്ഞു. “ഈ മുറിപ്പാട് മാറ്റി നിർത്തിയാൽ…”

 

അവിടെ കൂടി നിന്നവരെ വകഞ്ഞു മാറ്റി ജൂലി മുന്നോട്ട് വന്നു. തൊട്ടു പിന്നിൽ റിനേയും. “ആർക്കും ഒരപകടവും സംഭവിച്ചിട്ടില്ല കേട്ടോ… വരൂ, നമുക്ക് പോകാം, ഈ തണുപ്പിൽ നിന്ന് ന്യുമോണിയ പിടിക്കണ്ട…” അവർ ജെനവീവിനോട് പറഞ്ഞു. “അല്പം സ്കോച്ച് അകത്ത് ചെല്ലുന്നതോടെ എല്ലാം ശരിയാവും…”

 

എല്ലാവരും Hanged Man പബ്ബിന് നേർക്ക് നടന്നു. ചുമലിലൂടെ കൈയിട്ട് ക്രെയ്ഗ് ജെനവീവിനെ ചേർത്തു പിടിച്ചു. “ഇതൊരു ടീസർ മാത്രം… അവിടെയെത്തുമ്പോൾ കാര്യങ്ങൾ എത്രത്തോളം വഷളാകും എന്നറിയില്ലല്ലോ… യൂ ഡിഡ് വെൽ…”

 

“എന്നെയോർത്ത് അഭിമാനം കൊള്ളുന്നു എന്ന് മാത്രം പറഞ്ഞേക്കരുത്…” തണുത്തു വിറച്ചു കൊണ്ട് അവൾ പറഞ്ഞു.

 

“അങ്ങനെ പറയുന്നതിൽ എന്താണ് തെറ്റ്…?” പബ്ബിന്റെ വാതിൽ തുറന്ന് അദ്ദേഹം അവളെ ഉള്ളിലേക്ക് ആനയിച്ചു.

 

(തുടരും)

അടുത്ത ലക്കത്തിന് ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...

കോൾഡ് ഹാർബർ - 34

ആൻ മേരി ധരിക്കാറുള്ളത് പോലുള്ള വസ്ത്രങ്ങൾ ലഭിക്കുക അത്ര എളുപ്പമായിരുന്നില്ല ജെനവീവിന്. തന്റെ സഹോദരിയുടെ സ്യൂട്ട്കെയ്സുകളെല്ലാം ഫ്രാൻസിലെ സെന്റ് മോറിസിൽ പാർക്ക് ചെയ്തിരിക്കുന്ന റോൾസ് റോയ്സിൽ ഒളിപ്പിച്ചു വച്ചിരിക്കുകയാണ്. എങ്കിലും ജൂലി തന്റെ ശേഖരത്തിൽ നിന്നും പഴയ ഫാഷനിലുള്ള ഒരു നീല സിൽക്ക് വസ്ത്രം തെരഞ്ഞെടുത്തു കൊണ്ടുവന്നു. അത് ധരിച്ച് താഴെയെത്തിയ ജെനവീവ് സ്റ്റെയർകെയ്സിന് സമീപമുള്ള നിലക്കണ്ണാടിയിൽ നോക്കി തന്റെ രൂപം വിലയിരുത്തി. തരക്കേടില്ല എന്ന് പറയാം.

 

ലൈബ്രറി ഹാളിൽ ആണ് ജൂലി ഡൈനിങ്ങ് ടേബിൾ ഒരുക്കിയിരുന്നത്. യുദ്ധകാലത്ത് ലഭ്യമായതിൽ വച്ച് ഏറ്റവും മികച്ച വസ്തുക്കളാണ് ആ മേശ അലങ്കരിച്ചിരുന്നത്. വിലയേറിയ ലിനൻ ടേബിൾ ക്ലോത്തുകൾ, സിൽ‌വർ പാത്രങ്ങൾ, ചൈനീസ് നിർമ്മിതമായ പ്ലേറ്റുകൾ എന്നിങ്ങനെ. മുനിഞ്ഞു കത്തുന്ന മെഴുകു തിരികളുടെയും നെരിപ്പോടിലെ കനലുകളുടെയും പ്രകാശം മാത്രമായിരുന്നു ആ മുറിയിൽ അപ്പോൾ ഉണ്ടായിരുന്നത്. എല്ലാം കൂടി അലൗകികമായ ഒരു അന്തരീക്ഷം.

 

മനോഹരമായ ഒരു ഫ്രഞ്ച് വസ്ത്രമാണ് ജൂലി അപ്പോൾ ധരിച്ചിരുന്നത്. ഒരു വെൽവെറ്റ് ബോ കൊണ്ട് മുടി പിറകോട്ട് ഒതുക്കി വച്ചിരിക്കുന്നു. കിച്ചണിലെ എല്ലാ കാര്യങ്ങളും സ്വയം ചെയ്യണമെന്ന നിർബന്ധമുള്ളത് പോലെ ഓടി നടക്കുകയാണ് ശുഭ്രവർണ്ണത്തിലുള്ള ഒരു ഏപ്രൺ അണിഞ്ഞിരിക്കുന്ന അവർ. അടുക്കളയിൽ നിന്നും വിഭവങ്ങൾ ഡൈനിങ്ങ് ടേബിളിൽ എത്തിക്കുന്ന വെയ്റ്ററുടെ റോളിൽ ആയിരുന്നു റിനേ.

 

“ഇന്നത്തെ സായാഹ്നം പൂർണ്ണമായും ഫ്രഞ്ച് രീതിയിലുള്ളതാണ്…” ജൂലി പറഞ്ഞു. “അതുകൊണ്ട് എല്ലാം എന്റെ വകയാണ് ഇന്ന്… എല്ലാം ഫ്രഞ്ച് വിഭവങ്ങൾ… ബ്രിഗേഡിയർ മൺറോ ഇവിടെയില്ലാത്തത് നമ്മുടെ ഭാഗ്യം…”

 

അവർ പറഞ്ഞത് ശരിയായിരുന്നു. ലിവർ പേസ്റ്റ് പുരട്ടിയ ബ്രെഡ് ടോസ്റ്റ്, ഔഷധച്ചെടികളുടെ ഇലകളിട്ട് പാചകം ചെയ്ത ആട്ടിറച്ചി, മികച്ചയിനം ഉരുളക്കിഴങ്ങ് ബേക്ക് ചെയ്തത്, സാലഡ് എന്നിവയാൽ വിഭവസമൃദ്ധമായിരുന്നു അത്താഴം. അവസാനം, വായിൽ വയ്ക്കുമ്പോഴേക്കും അലിഞ്ഞു പോകുന്ന പഴച്ചാറുകൾ ചേർത്ത ക്രീമും.

 

“ഇതൊക്കെ കാണുമ്പോൾ യുദ്ധകാലമാണെന്ന കാര്യം പോലും മറന്നു പോകുന്നു…” ഗ്ലാസുകൾ വീണ്ടും നിറച്ചു കൊണ്ട് മേശയ്ക്കരികിൽ നിൽക്കവെ ക്രെയ്ഗ് അഭിപ്രായപ്പെട്ടു. തന്റെ യൂണിഫോമിൽ അത്യന്തം ആകർഷവാനായി കാണപ്പെട്ടു അദ്ദേഹം.

 

ക്രീഗ്സ്മറീൻ യൂണിഫോം ധരിച്ച മാർട്ടിൻ ഹെയർ ജെനവീവിന് അഭിമുഖമായിട്ടാണ് ഇരുന്നിരുന്നത്. പതിവിന് വിപരീതമായി അദ്ദേഹം കോളറും ടൈയും ധരിച്ചിരുന്നു. കഴുത്തിൽ ഒരു മെഡലും.

 

ജെനവീവ് മുന്നോട്ടാഞ്ഞ് ആ മെഡലിൽ പിടിച്ചു നോക്കി. “ഈ മെഡലിന്റെ പേരെന്താണ്…?”

 

“നൈറ്റ്സ് ക്രോസ്…”

 

“എന്താണ് ഇതുകൊണ്ട് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്…?”

 

“നിങ്ങൾ ബ്രിട്ടീഷുകാരുടെ വിക്ടോറിയ ക്രോസ് മെഡലിന് സമാനമെന്ന് പറയാം… എന്ന് വച്ചാൽ എപ്പോഴോ വീരചരമം പ്രാപിച്ചിരിക്കേണ്ടവൻ എന്നും വിശേഷിപ്പിക്കാം…”

 

ജെനവീവ് ക്രെയ്ഗിന് നേർക്ക് തിരിഞ്ഞു. “അവിടെ കൊട്ടാരത്തിന്റെ ചുമതലയുള്ള മാക്സ് പ്രീമിന് ഈ മെഡൽ ഉണ്ടെന്നല്ലേ നിങ്ങൾ പറഞ്ഞത്…?”

 

“അതെ, നൈറ്റ്സ് ക്രോസ് വിത്ത് ഓക്ക് ലീവ്സ് ആൻഡ് സ്വോഡ്സ്…” ക്രെയ്ഗ് പറഞ്ഞു. “അതായത് മൂന്ന് അവാർഡുകൾ… എന്ന് വച്ചാൽ എന്നോ കൊല്ലപ്പെടേണ്ടവൻ… ഇപ്പോഴത്തെ ജീവിതം തന്നെ ഒരു ബോണസായി കരുതിയാൽ മതി എന്നർത്ഥം…”

 

“അപ്പോൾ അസാമാന്യ ധീരൻ എന്ന് പറയാം…” അവൾ അഭിപ്രായപ്പെട്ടു.

 

“ഞാൻ യോജിക്കുന്നു…” ക്രെയ്ഗ് തന്റെ ഗ്ലാസ് ഉയർത്തി. “ലോകത്തെല്ലായിടത്തുമുള്ള വീരയോദ്ധാക്കൾക്ക് വേണ്ടി നമുക്ക് ഈ ഷാമ്പെയ്ൻ നുകരാം…”

 

കോഫി ട്രേയുമായി ജൂലി അവിടെയെത്തി. “ഞാൻ വരുന്നതിന് മുമ്പ് കഴിച്ചു തുടങ്ങിയല്ലേ…?” ട്രേ മേശപ്പുറത്ത് വച്ചിട്ട് അവർ തന്റെ ഗ്ലാസ് എടുത്തു.

 

നെരിപ്പോടിലെ കനലുകൾക്ക് പുതുജീവൻ വച്ചത് പോലെ പെട്ടെന്ന് ഒന്ന് ജ്വലിച്ചു. തണുത്ത ഷാമ്പെയ്ൻ അല്പാല്പമായി ഇറക്കവെ എങ്ങു നിന്നോ എത്തിയ കുളിർകാറ്റേറ്റ് ജെനവീവിന്റെ ശരീരം വിറച്ചു. നെരിപ്പോടിന് സമീപത്തെ ചുവരിൽ ഘടിപ്പിച്ചിരിക്കുന്ന വലിയ കണ്ണാടിയിൽ ഫ്രഞ്ച് ജാലകത്തിന്റെ പ്രതിബിംബം കാണാമായിരുന്നു. കാറ്റിൽ പുറത്തേക്ക് വലിഞ്ഞ കർട്ടൻ പെട്ടെന്ന് ഇരുവശത്തേക്കും വകഞ്ഞു മാറ്റപ്പെട്ടു. അതിനുള്ളിലൂടെ അകത്തേക്ക് പ്രവേശിച്ച മൂന്നു പേർ ജാലകത്തിനടുത്ത് നിലയുറപ്പിച്ചു. ക്രെയ്ഗ് അവൾക്ക് നൽകിയ ജർമ്മൻ സൈനികരുടെ ചിത്രങ്ങളുള്ള ആ പുസ്തകത്തിന്റെ ഏടുകളിൽ നിന്നും നേരെ ഇറങ്ങി വന്നത് പോലെ തോന്നി ജെനവീവിന് അവരെ കണ്ടപ്പോൾ. ഇറക്കം കൂടിയ കാമുഫ്ലാഷ് ജാക്കറ്റും റിം ഇല്ലാത്ത സ്റ്റീൽ ഹെൽമറ്റുമായിരുന്നു അവരുടെ വേഷം. പരുക്കൻ മുഖഭാവത്തിൽ നിൽക്കുന്ന രണ്ടു പേരുടെ കൈകളിൽ ഏതു നിമിഷവും വെടിയുതിർക്കാനെന്ന മട്ടിൽ മെഷീൻ ഗണ്ണുകളുണ്ട്. അതുപോലുള്ള ഒരു തോക്ക് കഴുത്തിൽ നിന്നും നെഞ്ചിലൂടെ തൂക്കിയിട്ട് നടുവിൽ നിൽക്കുന്നയാളുടെ വലതുകൈയിൽ ഒരു വാൾട്ടർ പിസ്റ്റൾ ഉണ്ട്. ക്രെയ്ഗ് കാണിച്ചു കൊടുത്ത ചിത്രത്തിലേത് പോലെ അതിന്റെ കുഴലിൽ ഒരു സൈലൻസറും ഘടിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു.

 

“ലേഡീസ് ആൻഡ് ജെന്റിൽമെൻ, എന്തായാലും ഭക്ഷണം കഴിച്ചു തീർത്തോളൂ…” അയാൾ മേശയ്ക്ക് അരികിലേക്ക് വന്ന് ബക്കറ്റിൽ നിന്നും ഒരു ബോട്ട്‌ൽ എടുത്ത് അതിന്റെ ലേബൽ പരിശോധിച്ചു. “നയന്റീൻ തേർട്ടിവൺ… മോശമില്ലല്ലോ…” ഒരു ഗ്ലാസെടുത്ത് അതിലേക്ക് അല്പം പകർന്നു കൊണ്ട് അയാൾ പറഞ്ഞു. “ഇത് നിങ്ങളുടെ ആരോഗ്യത്തിനു വേണ്ടി… എന്റെ പേര് സ്റ്റേം… ഒമ്പതാം പാരച്യൂട്ട് റെജിമെന്റിലെ സ്പെഷ്യൽ ഡ്യൂട്ടി സ്ക്വാഡ്രണിൽ ഹോപ്റ്റ്മാൻ…” അയാളുടെ ഇംഗ്ലീഷ് തരക്കേടില്ലായിരുന്നു.

 

“എന്താണ് നിങ്ങൾക്ക് വേണ്ടത്…?” ക്രെയ്ഗ് ഓസ്ബോൺ ചോദിച്ചു.

 

“ഞങ്ങളുടെ നിർദ്ദേശം അക്ഷരം പ്രതി പാലിക്കുക… അത്രമാത്രം, മേജർ… നിങ്ങളെയും ഈ യുവതിയെയും പിന്നെ ഫ്രെഗാറ്റെൻ കപ്പിത്താൻ ഹെയറിനെയും എത്രയും പെട്ടെന്ന് ജർമ്മൻ അധിനിവേശ പ്രദേശത്തേക്ക് എത്തിക്കുക എന്നതാണ് ഈ രാത്രിയിൽ ഞങ്ങളുടെ ദൗത്യം…”

 

“റിയലി…? അതത്ര എളുപ്പമാണെന്ന് തോന്നുന്നില്ലല്ലോ…”

 

“എന്തുകൊണ്ട് എളുപ്പമല്ല…?” സ്റ്റേം അല്പം ഷാമ്പെയ്ൻ നുണഞ്ഞു. “ഏറ്റവും ബുദ്ധിമുട്ടുള്ള ഭാഗം ഈ വേലിയേറ്റ സമയത്ത് പാരച്യൂട്ടിൽ ഇവിടെ ഇറങ്ങുക എന്നതായിരുന്നു… തിരികെ പോകുന്നത് വളരെ എളുപ്പം… നിങ്ങളുടെ ഈ ക്രീഗ്സ്മറീൻ സുഹൃത്തിന്റെ E- ബോട്ട് ഉണ്ടല്ലോ…”

 

ജെനവീവിന് പൊട്ടിച്ചിരിക്കുവാൻ തോന്നിയെങ്കിലും അവൾ നിയന്ത്രിച്ചു. ഈ സന്ദർഭത്തിൽ ആൻ മേരി എങ്ങനെയായിരിക്കും പ്രതികരിക്കുക എന്നോർത്ത് ഒരു ചെറുപുഞ്ചിരിയോടെ അവൾ ക്രെയ്ഗിന് നേരെ നോക്കി.

 

എന്നാൽ അദ്ദേഹം തികച്ചും ഗൗരവ ഭാവത്തിലായിരുന്നു. രോഷം കൊണ്ട് ചുവന്ന റിനേ ആകട്ടെ, തന്റെ കോട്ടിന്റെ പോക്കറ്റിൽ നിന്നും പിസ്റ്റൾ പുറത്തെടുത്ത് അലറി. “ജർമ്മൻ തെമ്മാടീ…”

 

സ്റ്റേമിന്റെ വലതുകൈയിലെ വാൾട്ടർ ഒന്ന് ചുമച്ചു. പിന്നിലെ കസേരയിലേക്ക് വീണ റിനേയുടെ കൈയിൽ  നിന്നും പിസ്റ്റൾ താഴെ വീണു. നെഞ്ചിൽ അമർത്തിപ്പിടിച്ച ഇടതുകൈയിലെ രക്തം കണ്ട് പരിഭ്രമിച്ച റിനേ തിരിഞ്ഞ് യാചനാഭാവത്തിൽ ജെനവീവിനെ ഒന്ന് നോക്കിയിട്ട് തറയിലേക്ക് മറിഞ്ഞു വീണു.

 

അതു കണ്ട് ഭയന്ന ജൂലി മുഖം പൊത്തി നിലവിളിച്ചു. പിന്നെ തിരിഞ്ഞ് ലൈബ്രറിയുടെ അറ്റത്തുള്ള വാതിൽ ലക്ഷ്യമാക്കി ഓടി. സ്റ്റേം തന്റെ വാൾട്ടർ വീണ്ടും ഉയർത്തി.

 

“നോ…!” ജെനവീവ് അലറി.

 

അയാളുടെ തോക്ക് ഒരു വട്ടം കൂടി ചുമച്ചു. ഒരു വശത്തേക്ക് വേച്ചു പോയ ജൂലി മുഖമടിച്ച് മുന്നോട്ട് വീണു. അവരുടെ അടുത്തേക്ക് ഓടാൻ തുനിഞ്ഞ ജെനവീവിനെ പിടിച്ചു നിർത്തിയിട്ട് സ്റ്റേം പറഞ്ഞു. “നിൽക്കുന്നയിടത്ത് നിന്നും ഒരടി പോലും നിങ്ങൾ നീങ്ങില്ല, ഫ്രോലീൻ…”

 

സ്റ്റേമിന്റെ ഒപ്പമുണ്ടായിരുന്നവർ തോക്കുകളുമായി അവർക്ക് ചുറ്റും കാവൽ നിന്നു. മുറിയുടെ അറ്റത്തേക്ക് നടന്നു ചെന്ന സ്റ്റേം ജൂലിയുടെയടുത്ത് മുട്ടുകുത്തിയിരുന്ന് പരിശോധിച്ചിട്ട് തിരികെ വന്നു.

 

“കഷ്ടം, മരിച്ചു പോയി പാവം…”

 

“കശാപ്പുകാരൻ…!” ജെനവീവ് അലറി.

 

“അത് നിങ്ങൾ ഏതു ഭാഗത്താണെന്നതിനെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കും…” സ്റ്റേം ഹെയറിന് നേർക്ക് തിരിഞ്ഞു. “നിങ്ങളുടെ ക്രൂ ഇപ്പോൾ E- ബോട്ടിലുണ്ടോ…?” ഹെയർ മറുപടിയൊന്നും പറഞ്ഞില്ല. “വരൂ കമാൻഡർ… നമുക്ക് അങ്ങോട്ട് പോകാം… എന്തായാലും അവിടെ ചെല്ലുമ്പോൾ അറിയാമല്ലോ…”

 

“ഓൾറൈറ്റ്…” ഹെയർ പറഞ്ഞു. “എഞ്ചിനീയർ താഴെ എന്തോ റിപ്പയറിങ്ങിലാണെന്ന് തോന്നുന്നു… ഓബർസ്റ്റീർമാൻ ലാങ്ങ്സ്ഡോർഫ് വീൽഹൗസിലുണ്ടാവും…”

 

“ബാക്കിയുള്ളവരെല്ലാം ആ പബ്ബിൽ ആയിരിക്കുമല്ലേ… അത്താഴം കഴിക്കാനായി…? അവരെ ശല്യപ്പെടുത്തേണ്ട… ഈ പറയുന്ന എഞ്ചിനീയറും ഓബർസ്റ്റീർമാനും പിന്നെ നിങ്ങളും മതിയല്ലോ ബോട്ട് കടലിലേക്ക് ഇറക്കാൻ…” അയാൾ ക്രെയ്ഗിന് നേർക്ക് തിരിഞ്ഞു. “സാഹസികതയ്ക്ക് പേരെടുത്തവനാണ് നിങ്ങളെന്ന് ഞാൻ കേട്ടിട്ടുണ്ട്… ഈ അവസരത്തിൽ അത്തരത്തിൽ ഒന്നിനും തുനിയരുതെന്ന് ഞാൻ ആത്മാർത്ഥമായി അപേക്ഷിക്കുകയാണ്…” അയാൾ ജെനവീവിന്റെ ചുമലിൽ പിടിച്ചിട്ട് തോക്കിന്റെ സൈലൻസർ കവിളിൽ മുട്ടിച്ചു വച്ചു. “അങ്ങനെ എന്തിനെങ്കിലും മുതിർന്നാൽ ഫ്രോലീൻ ട്രെവോൺസ് പിന്നെ ജീവനോടെയുണ്ടാവില്ല… ഞാൻ പറഞ്ഞത് വ്യക്തമായെന്ന് കരുതുന്നു…”

 

“തീർച്ചയായും…” ക്രെയ്ഗ് പറഞ്ഞു.

 

“ഗുഡ്… എങ്കിൽ നമുക്ക് നീങ്ങാം… നിങ്ങളുടെ ജീപ്പ് ഇവിടെത്തന്നെ കിടക്കട്ടെ… ഗാർഡനിലൂടെ കാൽനടയായി പോകാം നമുക്ക്… കഴിയുന്നതും ഞങ്ങളെ ആരും കാണാതിരിക്കുന്നതാണ് നല്ലത്…”

 

ജെനവീവിന്റെ കൈ പിടിച്ച് ഫ്രഞ്ച് ജാലകത്തിലൂടെ അയാൾ പുറത്തിറങ്ങി. അയാളുടെ മറുകൈയിൽ അപ്പോഴും വാൾട്ടർ പിസ്റ്റൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. ക്രെയ്ഗും ഹെയറും അയാളെ പിന്തുടർന്നു. അവർക്ക് അകമ്പടി സേവിച്ചുകൊണ്ട് സായുധരായ മറ്റു രണ്ട് പാരാട്രൂപ്പേഴ്സും.

 

പുറത്ത് നല്ല തണുപ്പായിരുന്നു. ഗാർഡനിൽ നിന്നും മരക്കൂട്ടങ്ങൾക്കിടയിലൂടെ നടന്ന് ഗ്രാമത്തിലെ ആദ്യത്തെ കോട്ടേജിന് മുന്നിലെത്തിയപ്പോൾ അവൾ തണുത്ത് വിറയ്ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

 

“ആർ യൂ ഓൾറൈറ്റ് ഫ്രോലീൻ…? നിങ്ങൾ വല്ലാതെ വിറയ്ക്കുന്നുണ്ടല്ലോ…” സ്റ്റേം ചോദിച്ചു.

 

“വെറുമൊരു സിൽക്ക് ഫ്രോക്ക് മാത്രം ധരിച്ച് ഈ സമയത്ത് നടക്കുകയാണെങ്കിൽ നിങ്ങളും വിറയ്ക്കും… അത്രയ്ക്കും തണുപ്പുണ്ട്…”

 

“സാരമില്ല… പെട്ടെന്ന് തന്നെ നമ്മൾ ബോട്ടിനുള്ളിലെത്തും…”

 

എന്നിട്ട്…? അവൾ ആലോചിച്ചു നോക്കി. കടലിനപ്പുറത്ത് എന്തായിരിക്കും കാത്തിരിക്കുന്നത്…?  എവിടെയാണ് തങ്ങൾക്ക് അപകടകരമായ പിഴവ് സംഭവിച്ചത്…? Hanged Man പബ്ബിന് മുന്നിലൂടെ കടന്നു പോകുകയായിരുന്നു അവരപ്പോൾ. ജാലകങ്ങളുടെയെല്ലാം കർട്ടനുകൾ വലിച്ചിട്ടിരിക്കുന്നു. അതിന്റെ നേരിയ വിടവിലൂടെ കടന്നു വരുന്ന പ്രകാശവീചികൾ മാത്രം കാണാം. ഉള്ളിൽ നിന്നും മുഴങ്ങുന്ന സംഗീതത്തിന്റെയും പൊട്ടിച്ചിരിയുടെയും ആരവങ്ങൾ പതുക്കെ അകന്നു പോയി.

 

(തുടരും)

അടുത്ത ലക്കത്തിന് ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...