കോൾഡ് ഹാർബർ - 38

കോൾഡ് ഹാർബറിൽ മഴ കോരിച്ചൊരിയുകയാണ്. മരക്കൂട്ടങ്ങൾക്കിടയിലേക്ക് താഴ്ന്നിറങ്ങി വ്യാപിച്ചിരിക്കുന്ന മൂടൽമഞ്ഞ് ആബേ ബംഗ്ലാവിനെ പൂർണ്ണമായും ആവരണം ചെയ്തിരിക്കുന്നു. മഞ്ഞ നിറമുള്ള സ്റ്റോം കോട്ടും സൂവെസ്റ്ററും ധരിച്ച ജെനവീവും ജൂലിയും ബംഗ്ലാവിൽ നിന്നും പുറത്തിറങ്ങി Hanged Man പബ്ബ് ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു.

 

“കാലാവസ്ഥാ പ്രവചനം കണ്ടില്ലേ…?” ജൂലി അഭിപ്രായപ്പെട്ടു. “അവർ പറയുന്നത് ഒരിക്കലും ശരിയാവാറില്ല…”

 

“ഇങ്ങനെയാണെങ്കിൽ യാത്രയുടെ കാര്യം എന്താവും…?” ജെനവീവ് ചോദിച്ചു.

 

“ദൈവത്തിനറിയാം… എന്തെങ്കിലും വഴി അവർ കണ്ടെത്താതിരിക്കില്ല…”

 

ജെട്ടിയിൽ ബന്ധിച്ചിരിക്കുന്ന ലിലി മർലിന്റെ വീൽഹൗസിൽ മാർട്ടിൻ ഹെയർ നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവരെ കണ്ടതും അദ്ദേഹം വീൽഹൗസിൽ നിന്നും പുറത്തേക്ക് വന്നു. “പബ്ബിലേക്ക് പോകുകയാണോ…?” അദ്ദേഹം ചോദിച്ചു.

 

“അതെ…” ജൂലി പറഞ്ഞു. “എല്ലാവർക്കുമുള്ള ഉച്ചഭക്ഷണം തയ്യാറാക്കണ്ടേ…”

 

ജെനവീവിനെ നോക്കി ഹെയർ ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു. “ഇന്നലെ രാത്രിയിലെ ഷോക്കിൽ നിന്നും മോചിതയായോ…?”

 

“ആയി വരുന്നു…”

 

“ഗുഡ്… ഞാനും വരുന്നു നിങ്ങളോടൊപ്പം… ക്രെയ്ഗും മൺറോയും അല്പം മുമ്പാണ് ഗ്രാന്റിനൊപ്പം അങ്ങോട്ട് പോയത്… എനിക്ക് തോന്നുന്നത് അവരവിടെ യുദ്ധത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഗഹനമായ ചർച്ചയിൽ ആയിരിക്കുമെന്നാണ്…”

 

പബ്ബിനുള്ളിൽ ജാലകത്തിനരികിലെ മേശയ്ക്ക് ചുറ്റും അവർ മൂവരും ഇരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. മൺറോ തലയുയർത്തി നോക്കി. “ആഹ്, നിങ്ങളെത്തിയോ…? കാര്യങ്ങൾ ചർച്ച ചെയ്യുകയായിരുന്നു ഞങ്ങൾ… വരൂ…”

 

“നിങ്ങൾ കണ്ടില്ലേ, കാലാവസ്ഥ അത്ര അനുകൂലമല്ല… ഗ്രാന്റ്, ഇവർക്കൊന്ന് വിശദീകരിച്ച് കൊടുക്കൂ…” ക്രെയ്ഗ് പറഞ്ഞു.

 

“കാലാവസ്ഥാ പ്രവചനമനുസരിച്ച് നിലാവെട്ടവും വരണ്ട കാലാവസ്ഥയുമാണ് ഇന്ന് വേണ്ടിയിരുന്നത്… യാത്രയ്ക്ക് തികച്ചും അനുയോജ്യം… എന്നാൽ ഇപ്പോഴത്തെ അവസ്ഥ നോക്കൂ…” ഗ്രാന്റ് പറഞ്ഞു. “വിസിബിലിറ്റി മാത്രമല്ല പ്രശ്നം… നാം ലാൻഡ് ചെയ്യാൻ പോകുന്നത് റൺവേയിലൊന്നുമല്ല, വെറും വയലിലാണ്… കനത്ത മഴ മൂലം വയലിൽ വെള്ളക്കെട്ടുണ്ടെങ്കിൽ തിരിച്ച് ടേക്ക് ഓഫ് ചെയ്യുന്നത് തീർത്തും അസാദ്ധ്യമായിരിക്കും…”

 

“അപ്പോൾ എന്താണിനി അടുത്ത നീക്കം…?” ജെനവീവ് ചോദിച്ചു.

 

“വെതർ ഡിപ്പാർട്ട്മെന്റിന് നേരിയ ഒരു പ്രതീക്ഷയുണ്ട്… വൈകിട്ട് ഏഴ് അല്ലെങ്കിൽ എട്ടു മണിയോടെ മൂടൽമഞ്ഞ് മാറുമെന്ന്…” ക്രെയ്ഗ് പറഞ്ഞു.

 

“മാറിയില്ലെങ്കിലോ…?”

 

“നിങ്ങൾക്ക് പോയേ തീരൂ, മൈ ഡിയർ… അക്കാര്യത്തിൽ ഒരു മാറ്റവുമില്ല…” മൺറോ പറഞ്ഞു. “വിമാനത്തിന്റെ കാര്യം നടക്കില്ലെങ്കിൽ ഒരു സ്പീഡ് ബോട്ട് നോക്കേണ്ടി വരും… ഇന്ന് രാത്രി തന്നെ… അതിനല്ലേ ക്രീഗ്സ്മറീന്റെ ഒരു E-ബോട്ട് ഇവിടെ കിടക്കുന്നത്…?”

 

“ഞങ്ങൾക്ക് സന്തോഷമേയുള്ളൂ…” മാർട്ടിൻ ഹെയർ പറഞ്ഞു.

 

“ഗുഡ്… നമുക്ക് ഏഴുമണി വരെ നോക്കാം… എന്നിട്ട് തീരുമാനിക്കാം എന്താണ് വേണ്ടതെന്ന്…” മൺറോ പറഞ്ഞു.

 

ജൂലി എഴുന്നേറ്റു. “കോഫിയെടുക്കട്ടേ എല്ലാവർക്കും…?”

 

മൺറോ ഒരു നെടുവീർപ്പിട്ടു. “ഞാനൊരു ചായപ്രിയനാണെന്ന് നിങ്ങൾക്കറിയില്ലേ ജൂലീ…? ഓരോ തവണയും നിങ്ങളെ അത് ഓർമ്മിപ്പിക്കണോ ഞാൻ…?”

 

“ബ്രിഗേഡിയർ…” ജൂലി പുഞ്ചിരിച്ചു. “താങ്കളെ കാണുമ്പോഴെല്ലാം എനിക്ക് ഓർമ്മയുള്ള കാര്യമാണത്…” അവർ കിച്ചണിലേക്ക് നടന്നു.

 

                                                ***

 

വാതിലിൽ മുട്ടിയിട്ട് കതക് തുറന്ന് മാക്സ് പ്രീം പ്രഭ്വിയുടെ കിടപ്പുമുറിയുടെ മുന്നിലെ വെയ്റ്റിങ്ങ് റൂമിലേക്ക് പ്രവേശിച്ചു.  ബെഡ്റൂമിന്റെ വാതിൽക്കലുള്ള കസേരയിൽ ഹോർടെൻസ് പ്രഭ്വിയുടെ പരിചാരികയായ ഷോണ്ടെൽ ഷെവലിയർ ഇരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. എന്നത്തെയും പോലെ ശത്രുത നിറഞ്ഞ മുഖഭാവം.

 

“യെസ്, മേജർ…?”

 

“പ്രഭ്വിയെ ഒന്ന് കാണാൻ പറ്റുമോ എന്നറിയാനാണ്…”

 

വാതിൽ തുറന്ന് ഉള്ളിലേക്ക് കടന്ന് അവൾ കതകടച്ചു. കുറച്ചു സമയം കഴിഞ്ഞ് തിരിച്ചെത്തിയ അവൾ പറഞ്ഞു. “ഉള്ളിലേക്ക് ചെന്നോളൂ…”

 

തലയിണയിൽ ചാരി കട്ടിലിൽ ഇരിക്കുകയായിരുന്നു വോൺകോർട്ട് പ്രഭ്വിയായ ഹോർടെൻസ്. ഒരു സിൽക്ക് ഗൗണാണ് അവർ ധരിച്ചിരിക്കുന്നത്. തലയിൽ സ്വർണ്ണനിറമുള്ള ഒരു തൊപ്പി അണിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. തന്റെ മുന്നിൽ വച്ചിരിക്കുന്ന ട്രേയിൽ നിന്നും ബട്ടർ റോൾ എടുത്ത് കഴിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുകയാണവർ.

 

“ഗുഡ് മോണിങ്ങ് മേജർ… ഈ യൂണിഫോമിൽ നിങ്ങൾ കടന്നു വരുന്നത് കണ്ടാൽ സാക്ഷാൽ ചെകുത്താൻ വരുന്നത് പോലെ തോന്നുമല്ലോ…”

 

വാസ്തവത്തിൽ അവരെ വളരെ ഇഷ്ടമായിരുന്നു അയാൾക്ക്. കാലുകൾ അമർത്തിച്ചവിട്ടി അറ്റൻഷനായി നിന്ന് അയാൾ അവർക്ക് മിലിട്ടറി സല്യൂട്ട് നൽകി. “പ്രഭാതകിരണങ്ങൾ പോലെ തന്നെ തേജസ്സുണ്ട് പ്രഭ്വീ നിങ്ങൾക്കും…”

 

മെലിഞ്ഞു നീണ്ട ഗ്ലാസിലെ ഷാമ്പെയ്നും ഓറഞ്ച് ജ്യൂസും അല്പമൊന്ന് മൊത്തി. “എന്ത് അസംബന്ധമാണ് നിങ്ങൾ പറയുന്നത്…! കാളിനെ കാണാനാണ് വന്നതെങ്കിൽ അദ്ദേഹം ടെറസിൽ പത്രം വായിച്ചുകൊണ്ട് ഇരിക്കുന്നുണ്ട്… ഈ കെട്ടിടത്തിനുള്ളിൽ വച്ച് ജർമ്മൻ പത്രം വായിക്കാൻ ഞാൻ അനുവദിക്കില്ല…”

 

ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചിട്ട് ഒരിക്കൽക്കൂടി സല്യൂട്ട് നൽകി അയാൾ ഫ്രഞ്ച് ജാലകത്തിലൂടെ ടെറസിലേക്ക് കടന്നു. അവിടെ ഇട്ടിരിക്കുന്ന കസേരയിൽ ജനറൽ കാൾ സീംകാ ഇരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. മുന്നിലെ മേശമേൽ ഷാമ്പെയ്ൻ ഗ്ലാസും. രണ്ട് ദിവസം പഴക്കമുള്ള ഒരു ബെർലിൻ ന്യൂസ്പേപ്പർ വായിക്കുകയായിരുന്ന അദ്ദേഹം തലയുയർത്തി അയാളെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു.

 

“ഫ്രണ്ട് പേജ് കണ്ടില്ലേ, നാം യുദ്ധം ജയിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്…” അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു. എന്നാൽ പ്രീം അത് ശ്രദ്ധിക്കാതെ അദ്ദേഹത്തെത്തന്നെ നോക്കിക്കൊണ്ടു നിന്നു. സീംകായുടെ മുഖത്തെ പുഞ്ചിരി മാഞ്ഞു. “എന്തു പറ്റി മാക്സ്…?”

 

“റൈഫ്യൂറർ ഹിംലറുടെ ഫോൺ ഉണ്ടായിരുന്നു…”

 

“ശരിയ്ക്കും…?”

 

“അതെ…” ഒരു സിഗരറ്റിന് തീ കൊളുത്തിയിട്ട് പ്രീം പാരപ്പെറ്റിൽ ചാരി നിന്നു. “വോൺകോർട്ട് കൊട്ടാരം ഗൂഢാലോചനകളുടെ ഒരു കേന്ദ്രമാണെന്നാണ് അദ്ദേഹം പറയുന്നത്… താങ്കൾ മാത്രമല്ല, റോമൽ ഉൾപ്പെടെ ഭൂരിഭാഗം ജനറൽമാരും ഫ്യൂററുടെ ജീവനെടുക്കാനുള്ള ഗൂഢാലോചനയുമായി ബന്ധപ്പെട്ടാണ് ഈ വാരാന്ത്യത്തിൽ ഇവിടെ ഒത്തു കൂടുന്നതത്രെ…”

 

“എന്റെ ദൈവമേ…!”  കൈയിലെ പത്രം മടക്കി വച്ചിട്ട് സീംകാ പറഞ്ഞു. “ഈ വിവരം എന്നോട് പറഞ്ഞതിൽ വളരെ നന്ദി, മാക്സ്…” അദ്ദേഹം എഴുന്നേറ്റ് പ്രീമിന്റെ ചുമലിൽ കൈ വച്ചു. “മാക്സ്, SS സേനയുടെ ഹീറോയാണ് നിങ്ങൾ… എന്നിട്ടും നിങ്ങളൊരു നാസിയല്ല എന്നത് അത്ഭുതം തന്നെ… ഒട്ടും എളുപ്പമല്ല ഇങ്ങനെ വർക്ക് ചെയ്യാൻ, അല്ലേ…?”

 

“ഒരു വിധം അഡ്ജസ്റ്റ് ചെയ്ത് പോകുന്നു…” പ്രീം പറഞ്ഞു.

 

മുറിയ്ക്കുള്ളിൽ പതിഞ്ഞ സ്വരത്തിൽ ആരോ സംസാരിക്കുന്നത് കേട്ടു. അടുത്ത നിമിഷം ഷോണ്ടെൽ ടെറസിലേക്ക് വന്നു. “താങ്കൾക്കൊരു സന്ദേശമുണ്ട്, ജനറൽ…”

 

ആ സന്ദേശം വായിച്ച് സീംകാ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു. “വല്ലാത്തൊരു മനുഷ്യൻ തന്നെ അയാൾ… ആ പഴയ കോഴിക്കച്ചവടക്കാരന്റെ മനസ്സ് തന്നെ… നിങ്ങളുടെ സേവനം മുൻകൂട്ടി വാങ്ങുകയാണ് ഹിംലർ… ഇതാ കേട്ടോളൂ… From Reichsfuhrer SS to Max Priem. In recognition of services to the Reich above the call of duty, by special order of the Fuhrer, you are promoted to the rank of Standartenfuhrer from this date. Heil Hitler.”

 

അത് വാങ്ങി വായിച്ചു നോക്കി അവിശ്വസനീയതയോടെ നിന്ന പ്രീമിനെയും കൂട്ടി സീംകാ പ്രഭ്വിയുടെ റൂമിലേക്ക് ചെന്നു. “ഡാർലിങ്ങ്, ഒരു വിവരമറിഞ്ഞോ…?” അദ്ദേഹം ചോദിച്ചു. “നമ്മുടെ മാക്സിന് ഡബിൾ പ്രൊമോഷൻ ലഭിച്ചിരിക്കുന്നു… ഫുൾ കേണൽ പദവിയിലേക്ക്…”

 

“അതിന് പകരമായി എന്ത് ദൗത്യമാണ് ഇയാൾ ചെയ്യേണ്ടത്…?” ഹോർടെൻസ് പ്രഭ്വി ആരാഞ്ഞു.

 

തെല്ല് ദൈന്യഭാവത്തിൽ പ്രീം പുഞ്ചിരിച്ചു. “നിങ്ങളുടെ അനന്തരവളുടെ വരവിനായി ഞാൻ കാത്തിരിക്കുന്നു… നാളെയല്ലേ…?”

 

“അതെ… ഈ വാരാന്ത്യത്തിൽ റോമലിനെ സ്വീകരിച്ചാനയിക്കേണ്ടത് അവളാണ്…” സീംകാ പറഞ്ഞു. “ഇത്തവണ സ്പെഷ്യലായി എന്തെങ്കിലും വേണം… ഒരു നൃത്തസന്ധ്യ എന്നതിലുപരി പ്രൗഢഗംഭീരമാകണം പരിപാടികൾ…”

 

“അതൊരു നല്ല ആശയമാണ്…” പ്രീം പറഞ്ഞു.

 

“അതെ… റിറ്റ്സ് ഹോട്ടലിലാണ് അവളിപ്പോൾ ഉള്ളത്…” ഹോർടെൻസ് പ്രീമിനോട് പറഞ്ഞു.

 

“അതെനിക്കറിയാം…” അയാൾ പറഞ്ഞു. “മൂന്നു തവണ ഞാൻ ഫോൺ ചെയ്തിരുന്നു… പക്ഷേ, കിട്ടിയില്ല… അധിക സമയവും പുറത്താണെന്ന് തോന്നുന്നു…”

 

“വേറെന്ത് പ്രതീക്ഷിക്കാൻ…? യുദ്ധമാണെന്ന് പറഞ്ഞിട്ടൊന്നും കാര്യമില്ല… പാരീസിലെ ഷോപ്പിങ്ങ് എന്ന് പറഞ്ഞാൽ അതൊരു ഷോപ്പിങ്ങ് തന്നെയാണ്…” പ്രഭ്വി പറഞ്ഞു.

 

“ശരി, എന്നാൽ ഞാനിറങ്ങട്ടെ…? ധാരാളം ജോലിയുണ്ട്…” സല്യൂട്ട് ചെയ്തിട്ട് മാക്സ് പ്രീം പുറത്തേക്ക് പോയി.

 

ഹോർടെൻസ് പ്രഭ്വി തലയുയർത്തി ജനറൽ സീംകായെ നോക്കി. “ഗുരുതരമായ എന്തെങ്കിലും പ്രശ്നം…?”

 

അദ്ദേഹം അവരുടെ കരം കവർന്നു. “എനിക്ക് പരിഹരിക്കാൻ പറ്റാത്തതായി ഒന്നുമില്ല… മാക്സിനെ ഭയപ്പെടാനൊന്നുമില്ല… പക്ഷേ, അയാൾ ഒരു കുരുക്കിലാണ് പെട്ടിരിക്കുന്നതെന്ന് പറയാം…”

 

“അത് കഷ്ടം തന്നെ…” അവർ തലയാട്ടി. “നിങ്ങൾക്കറിയുമോ കാൾ…? എനിക്കവനെ ഒത്തിരി ഇഷ്ടമാണ്… നല്ലൊരു പയ്യൻ…”

 

“എനിക്കും അങ്ങനെ തന്നെ ഡാർലിങ്ങ്…” ബക്കറ്റിൽ നിന്നും ഷാമ്പെയ്ൻ ബോട്ട്‌ൽ എടുത്ത് അദ്ദേഹം ഗ്ലാസ് വീണ്ടും നിറച്ചു.

 

(തുടരും)

അടുത്ത ലക്കത്തിന് ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...